Tom Tit Home | Boek 2 | Pagina 41 | Nederlandsch / Frans / English

Hoe eene banaan zich zelf kan schillen.

Bij gebrek aan eene luchtpomp kan men, zooals wij bij vroegere proeven gezien hebben (1), eene meer of minder aanzienlijke luchtverdunning verkrijgen door de lucht in een open vat te verwarmen en dit daarop luchtdicht te sluiten; na afkoeling van de verwarmde lucht is de luchtverdunning voldoende, om zeer merkwaardige verschijnselen te doen ontstaan.

Men kent de proef met het hard gekookt ei, dat van zelf in eene flesch gaat, hoewel de hals daarvan nauwer is, dan het ei dik is.

Daartoe werpt men een brandend stuk papier in de flesch en sluit den hals luchtdicht met het geheel afgepelde harde ei of met een rauw ei, waarvan men de schaal week heeft gemaakt, door het in den azijn te leggen.

Na eenige oogenblikken ziet men het ei zich uitrekken en dunner worden en in de flesch vallen met een vermakelijken knal, welke veroorzaakt wordt door het plotseling toestroomen van de lucht in de flesch.

Het volgende is eene wijziging van die proef: men giet in eene flesch wat alcohol, welke men aansteekt door er een brandenden lucifer in te werpen; men zet boven op den hals eene zeer rijpe banaan en men ziet deze met een klokkend geluid de fiesch binnendringen, alsof een gulzigaard haar haastig opgeslokte, wat zeer vermakelijk is. Als ge van te voren twee of drie overlangsche sneden in de schil van de banaan hebt gemaakt, ziet ge deze zich verdeelen in twee of drie strooken, welke op den hals van de flesch blijven liggen.

Zoo kunt ge aan tafel het gezelschap vermaken met eene banaan die zich zelf schilt.

1) Zie o. a. De Natuurkunde in de Huiskamer, 1e. deel, bij de uitgevers dezes verschenen: pag. 117, De dampkringsdruking.